Duyarsa Anam Ağlar Diye

Hani bazen bir efkâr basarya insanı,

Alıp başımı gidesim gelir bizim buralardan.

Biraz kurtulsam derim şu kederlerimden

Nedendir olmuyor bir türlü yollara düştüm mü?

Sonbahar bulutları savrulur göklerde,

Geride kalmış cemrelerden

Üzerime yağmurlar yağar.

Sele kapılır gider umutlarım,

Baharı görmemiş gönül bahçeme

Hazan kokusu eser rüzgâr

Havalar bir âlem olur gider.

Yağmur düşer toprağa

Ve ben

Üşürüm…

Ne zaman otursam bir çınarın gölgesine,

Ellerimi başıma koysam kapasam gözlerimi

Yüreğimde tarif edemediğim kadar çok hüzün,

Gönlümde çoğalmış çözemediğim birçok sorun.

Dalar giderim uzaklara,

Geçmişi hatırlatır zaman

Aklım fikrim darmadağın

Kayıp ettiklerim özlediklerim yanı başımda olsun istediklerim.

Hiç kimseler yok ıssız bizim buralar

Bahar gelince yeşile bezenmiş dağlar, ovalar…

Yaşlanıyorum bende artık,

Kim bilir hayatımda geçen bu kaçıncı bahar.

Gökyüzünde hava birden değişti,

Soğuk bir rüzgâr esiyor sallanıyor dalda yapraklar

Karardı gökyüzünde beyaz bulutlar.

Uzaklardan sıla kokulu yağmur getiriyor rüzgâr

Zamansız yağan yağmur damlaları düşer üzerime

Ve

Ben üşürüm…

Ne zaman şöyle baksam çınar ağacına

Yaşlı bir çınar

Yıllara meydan okumuş, dalların kırılmış.

Gölgende oturan ben ihtiyar saçlarım ağarmış.

Sen yapraklarını dökmüşsün,

Ben ise saçlarımı.

Ah be! koça çınar ağacı

Senin gönlün ağlıyor benim ise yüreğim,

Senin dalların kış aylarında karlı, benimde bu aylarda yüreğim yaralı.

Sen gökteki yıldızları sayarsın ıssız gecelerde, benim aklım erişmediğim nicelerde.

Acılarımız çektiklerimiz aynı seninle benim.

Ne farkımız var sanki

Ne zaman gelsem otursam koça çınar ağacı senin gölgene,

Hüzün dolu çocukluk yıllarımın acıları düşer yüreğime.

Başka duygular içinde hatırlarım o gecen acı dolu yılları,

Hepsi gelmiş geçmiştir ne yapsan geriye taşıyamazsın gecen zamanları.

Elim ayağım tutmaz olur çare bulamam yine oluruna bırakırım kendimi.

Otururum papatya çiçekleri örtmüş bir taşın üstüne ağlarım,

O zaman durmaz gözyaşlarım hıçkırıklar bitmez, feryatlarım bitmez.

Yarılır yüreğim çatlar göz pınarlarım çatlarda akar yanaklarımdan gözyaşları

Ne mendil kalır ne toprak kalır ıslanmadık,

Zor ederim akşamları kimseler duymaz hıçkırıklarımı.

Bizim buralarda

Hüzünlü bir günün sonunda

Akşam olur eve dönerim.

Silerim gözümdeki akan yaşları

Susarım ağlamam…

[Korkarım, anam duyarsa ağlar diye]