Bu gün dostların kapısını çaldım ama onlar evde yoklar

Yıllar sonrası döndüm, bizim buralara.
Sokaklar, her yer değişmiş sanki tanıyamıyorum.
Durup bakıyorum etrafıma, birileri var mı buralarda.
Kimler yaşardı, hatırlamaya çalışıyorum bu evlerde.
Gezmekten biraz yoruldum, bacaklarım titriyor.
Yorulsam da, kararlıyım sokakları gezmeye.
Fotoğraflarını çektiğim evlerin, kapısını çalıyorum
Kimseler ses vermiyor bizim buralarda
Yıkılmış bazı duvarları, boş kalmış evler.
Umutlar yok olmuş, göçmüş merdivenler.
Hani neredeler, bilen var mı?
Gönülleri sevgi dolu, saygı duyduğum
Tanıdığım o güzel yürekli insanlar
Yıllar sonra evlerine geldim
İsim isim çağırdım onları
Özlemle çaldım kapılarını
Ama onlar evde yoklar.

Dolanıp duruyorum evin avlusunda,
Başım dumanlı, umutlarım çıkmazlarda.
Üzgünüm, yaprak döküyor gönül çiçeğim.
Kırık camlı pencerelerine bakıyorum, evlerin,
Tozlu kirli camların arkasında, birini göreyim.
“Kim o?” derler mi acaba diye
Yerlerinde yeller esmiş.
Kim bilir nerelere gitmiş.
Sanki hayat durmuş bizim buralarda
Bu gün evlerinin, kapılarını çaldım
Ben geldim kimse yok mu diye, seslendim
Bir dost kapısı önünde bekledim
Ama onlar evde yoklar.

Küçük bir çocuktum bu sokaklarda.
Elimde çelik çomak, koşar dururdum.
Kimi zaman ellerim üşürdü okul yolunda.
Kitaplarım koltuğumda,
Gönlüm umut doluydu.
Büyük adam olmak istiyordum okuduğumda
Babam fakirlikten okutamayınca bende
Ekmek kapısı bulmak için gurbet ellere
Ayrılmış gitmişim deli kanlı olunca.
Dostlarımı özlemekle geçti zamanlar.
Bende gelip uğramaz olmuşum,
Kimseleri görmeyince, silinmiş bütün anılar.
Gayri dayanılmaz bir hal olmuş bizim buralar.
Nice umutla çaldım bir dost kapısını
Ama onlar, evde yoklar.

Bu yerlerde bende yaşadım, bir zamanlar.
Genç bir deli kanlı, başımda kara sevdalar .
Yüreğimde taşıdığım, ahlar vahlar.
İçimde erişemediğim nice umutlar.
Bu gün geldim de geziyorum buraları
Elimde fotoğraf makinem,
İçimde birçok özlem.
Gerçekten birilerini arıyorum ben
Gönlümde unutamadığım anılar.
Bedenim yorgun, yılgın
Beni de yordu, gecen zalim yıllar.
Onlar benim, çocukluğumu biliyorlar
Görselerdi beni, belki de tanımazlar.
Olmuşum bende ak saçlı bir ihtiyar.
Böyle bir günde, bir dost kapısına geldim
Ama onlar evde yoklar.

Bekliyorum, evin kapısını önünde
Hadi biri açsın kilitli, pas tutmuş kapıyı
Başı Yazmalı, tatlı dilli, bir nine.
Ya da pamuk sakallı, bir dede.
Elinde abdest bardağı, sıvamış kolları
Hayırdır inşallah “Kim o?” desin ikindi namazı vakti.
Tanıtayım kendimi Çakır Ali’nin oğlu
Ben fotoğrafçı Galip
Gönlüm dosta hasret,
Dur hele…
Geçmiş günlerden yapalım sohbet
Eğilip, saygıyla öpeyim ellerini.
Sorayım nicedir, nasıl halleri
Hani neredeler, bilen varsa söylesin.
Kimdi buraların hanımları, beyleri.

Düşünüyorum da
Yurtlarında yeller esmiş,
Ah ile vah ile ömürleri bitmiş.
Her biri dönülmez yerlere gitmiş.
Gidip gezsem köy mezarlığını,
Belki mezar taşında ismi bile silinmiş
Özlüyorum dostları, çalıyorum kapılarını
Yosunlu merdiven taşında bekliyorum birilerini.
Ama onlar, ama onlar böyle bir günde, evde yoklar evde yoklar…