MUSA CÜMEN DOSTUN ARDINDAN

Hazreti Ali’nin bir sözü vardır hayatta şu iki insanı hiç unutma der
Bir kötü günde yanında olanı, birde kötü günde yanında olmayanı. Musa hep yanımda olan bir dostumdu benim.
Yıllar önce yazmıştım insanların bir dostu olmalı başına bir iş geldiğinde yanı başında ve elini omuzunda olmalı demiştim.

İşte öyle bir dostun bizim buralardan ansızın yanımızdan ayrılıp gitmesine çok üzüldüm. Öyle bir dostun öldüğü haberini aldığınızda ansızın ayrılıp gideceğine inanamazsınız bir türlü. Onlar yaşamınızda o kadar yeri vardır ki onlarsız köy düşünemezsiniz. Oturduğunuz köy kahvesinde masada bir bardak çay içerken onu ararsınız. Böyle bir dosttu Musa arkadaşım. Ben de öldüğü haberi aldığımda hayır olamaz dedim, yanlıştır dedim. Daha bir gün önce beraberdik. Her hafta bir iki defa arar sorardı beni ne kadar mutlu oluyordum bir şey ihtiyacım olsa bir çare bulur gönlümü alırdı. Ah Musa’m ahh  Aman tanrım Sevdiğin bir dostun ardından yazı yazmak ne kadar zormuş kelimelerim boğazıma dizildi kaldı. Nefes alamıyorum yazımı bıraktım ağlıyorum hem de hıçkıra hıçkıra. Sevgili Musa’m senin hakkında yazı yazmak ne kadar zor, ne yazayım senin hakkında bilemiyorum arkadaşım. Ölümün kollarında niye böyle çabuk gittin. Her ölüm ayrılığı hep acıdır sen benim dostum ve arkadaşımdın. Şimdi ben ne yapacağım Musa’m.

Zaman zaman bekliyor insan değer verdiği insanlardan güzel sözler duymayı dertleşe bileceği oturup konuşa bileceği içini döke bileceği bazen beraber gülüp bazen derdinde tasasında onunla ağlayabileceği her daim yanımda olan bir dostumdun Musa’m. Sevinçlerimi değil açılarımda bölüşen bir dostumdun Musa’m. Neler yazsam anlatamam seni Allah’ımdan sana rahmet kederli evlatlarına sabırlar diliyorum. Geride bıraktığın her daim heyecanla anlattığın sevgili torunlarına sağlıklı yıllar diliyorum seni unutmayacağız.

Ölümünden birkaç gün önce

Oturmuşsun son defa beylerinin yüksek bir taşına

Alın yazın böyle yazılmış Musa’m ansızın ölüm geldi başına

Gelmeyeceksin biliyorum seni ne kadar arasam da boşuna

Yüreğimde senin özlemlerin dolu

Sendi hatırladıkça ağlıyorum söz geçiremiyorum göz yaşıma

Biliyorum yıllar geçse de unutamayacağım seni Musa’m

Salı pazarında beraberdik seninle anlattın dertlerini güle güle

Hiç haber vermeden nasıl oldu da gidiverdin nereye böyle  

Yoksa bu kadar seni çağıran sevdiğin birimi vardı hadi söyle

Zamansız acılar bıraktın da gittin seni sevenlerin yüreğine

23 Nisan günü yüreğimi yaktın da gittin Musa’m

Gücüm yok gayri gelecek acılara dayanamam

Gittin gideli geceleri inan ki çıkmıyorsun rüyamdan

Seninle geçirdiğim anıları silemiyorum kafamdan

Belki bir gün gelirsin diye

Seni bekliyorum bazen seyir tepesindeki parkımdan

Bakıyorum yollara da gelmiyorsun bir türlü Musa’m

Bilmem nasıl geçer bundan sonra Beylerli de günlerim

Çok üzgünüm dolmaz bundan sonra kalbimdeki yerin

Ne yazsam faydası yok gayri senin de böyleymiş kaderin

Bekle beni belki yine kavuşuruz cennette seninle bir gün

Hiç de belli olmaz bakarsın yarın belki de yarından da yakın Musa’m

Evin önüne ağıtlar yükselmiş sevenlerin gözü yaşla dolu

Allah’ım sen bilirsin zamansız ölümlerin bir çaresi yok muydu

Çok perişan olmuşlar Nazlı anası kızı bilge ve Emre oğlu

Bugün 23 Nisan Neşe doluyor İnsan denen bir bayram gününde

Yüreğimizi acılılarla doldurup ta ayrıldın bizden Musa’m

Allah şahidim dir ağlayarak yazdım seni bizim buraların sayfalarına                    

Kaç yıl geçse de hiç unutmadın yârini hep küstün kara bahtına

Yılardır hep onu düşünürdün çok seviyordun hep o vardı biliyorum aklında

Kavuştun değil mi hiç aklından çıkarmadığın sevgili eşin Elif hanıma

Bahar aylarında buluştunuz gayri Yatın ardık koyun koyuna

Anlat artık çocuklarını torunlarını sevgili eşin elif hanıma               

Bizim buralardan selam olsun oralardaki beni de tanıyanlara

Arda kalanlar bir şekilde oluyor siz rahat uyuyun mezarlarınızda Musa’m

Seni her zaman sevgiyle hatırlayacağım rahat uyu kabrinde

Nurlar içinde yat dostum biliyorum ki seni çok arayacağım çok.