Ömür Biter,Yollar Bitmez!

Yaşlanmışlar artık,
Sonbaharda dalından düşen yaprak gibi yerlerde savrulmuşlar
Evlerinin duvarında  bir çivide asılan takvim yaprakları, her gün bir bir kopmuş.
Kopan kâğıt parçasının  ömürlerinden bir gün alıp gittiğini bile farkını bilmeden sanki önlerinde bulmuşlar ihtiyarlığı.
Ayakları yürümeyince kolları kaldıramayınca
İşlerini göremeyince anlamışlar.
Yavaş yavaş gençliğin yüreklerinden ayrılıp gittiğini.

Şöyle geriye dönüp baktıklarında
Ne güzel günleri olmuş.
Ne pembe düşler görmüşler el ele gönül gönüle.
Gençlik yıllarında dağı taşı ovayı birlikte dolaşmışlar.
Nice mevsimleri birlikte bitirmişler.
Çoluk çocukları olmuş, büyüdüklerinde onlara düğün dernek yapmışlar.
Çocuklarının torunları gelmiş onlarla oyun kurmuş oynamışlar.
Bunca zaman içinde beraber ağlamışlar beraberce gülmüşler.
İkinci baharlarını kuytu köşelerde birlikte geçirmişler,
Yaşamanın sırrını bekli bu zamanlarda tatmışlar yaşamışlar.
Gelip geçerken o güzelim yıllar
Ama İhtiyarlığı hiç hesaba bile katmamışlar.
Hep böyle kalacağız sanmışlar
Akıllarına bile gelmemiş ihtiyarlık
Sonbahar yağmurlarının suya hasret çatlak toprağa düştüğü gibi düşmüş
Habersizce acımasızca bedenlerine ihtiyarlık.
Yıllar yılı kovalamış
Gecen zamanların bile farkına varılmadan
Kim bilir ne kara kışları, ne bereketli baharı birlikte geçirmişler yan yana
Nice umutların peşinden koşmuşlar
Ne sevdalar yaşamışlar gecen yıllarda.
Daha yapacak çok işleri vardı aslında
Gönülleri öyle istiyordu.
Uzun yollara gideceklerdi
Tarlalarına ne değişik ürünler ekeceklerdi.
Irmaklara dalacaklar dağları deleceklerdi
Daha neleri olacaktı neleri.
Büyük çok büyüktü hayalleri.
Hani düşleyip de yapamadıkları.
Gidip de dönemedikleri
Hayallerinin sonunu getirdi onlara ihtiyarlık.
Gençliklerinde doyamadıkları sevgilerini
Yaşayamadıkları günlerini
Söyleyemedikleri sözlerini
Gezip de göremedikleri
Arayıp bulamadıklarını
Duyumda soramadıklarını
Sarılıpta doyamadıkları yavrularını torunlarını
Yüreklerin bir kenarına saklamışlarda
Zamanın kendilerine yüklediği dertleriyle bir olmuş
Beller bükülmüş gözler görmez ayakları yürümez olmuş
Bir Deli rüzgârın esmesiyle hepsini unutmuşlar.
Ne olduğunu bilemeden gençlikten ayrılmışlarda
Ellerindeki bastonlarıyla düşmüşler ihtiyarlık yollarına.
Gidiyorlar ah ile vah ile.
Haniderler ya, ömür biter yollar bitmez.
Onlarda bu sözün farkında.