Orada Bir Köy Var

Eskiden bizim buralarda bir köyümüz vardı.
Yaşadıkça doyamadığımız
Arkadaşlarımızla oyunlar oynadığımız
Hepimiz küçük çocuktuk o yıllarda.
Bayramlarda salıncaklar kurardık mahallemizdeki kavak ağaçlarına
Sıra ile biner, savururduk birbirimizi gökyüzüne.
Sıcak ekmek kokardı bakışlarımız
Birlikte özgürlük türküleri söylerdik

Siyah beyazdı gördüğümüz düşlerimiz
Omuz omuzaydı dostluklarımız
Birlikte ağlar birlikte gülerdik
Bir olurdu yüreklerimiz, kenetlenirdi ellerimiz
Dostça, arkadaşça
Çocukça kurduğumuz pembe hayallerle nereleri dolaşırdık
Sanki koca dünyaya sadece biz sahiptik
Okulumuzda andımızı söylerdik hep birlikte
“Ne mutlu Türküm diyene” derdik kimselerden korkmadan
Cumhuriyet Bayramlarımız olurdu kahramanlık şiirleri okurduk
On Kasımda Atatürk’ü anardık
İyi ki Ata’m sen varmışsın, Türkiye’mi düşmanlardan kurtarmışsın
Sana teşekkürler Ata’m der, aramızdan ayrıldığına üzülür, duygulanırdık
Bazılarımızın gözlerinden yaşlar akardı siyah önlüklerimizin üzerine
Bugün ne günlere geldik değil mi?

Hepsini yok ettiler yaşıyoruz bir korku içinde
Sıcak yaz ayları geldi mi
Güneş yakardı yüzümüzü, rüzgârlar esmezdi bir türlü
Karlı boranlı soğuk kış aylarından sonra
Bir umutla
Dağlardaki kekik kokulu baharları beklerdik…
Güzel günlerde
Beraberce oyunlar kurar düşe kalka oynardık
Bazen düşünce dayanamazdık acılara, ağlardık
En çok da dizlerimizdeki yaralarımız acırdı
O zamanlar düşerdik ama çığlıklarımızı nasıl duyarlardı bilmem
Koşar gelirlerdi yanımıza ağlama sesimizi duyunca analarımız
Ne hikmetse
Anamız gelip sarılıp öpünce, geçerdi bütün acılarımız.

Şimdi yine bir köy var, buralarda uzakta
O köy bizim köyümüz mü bilemiyorum inanın

Mahallimizdeki salıncak kurduğumuz kavak ağaçlarının kurumuş dalları
Nedendir bilmem bir başka olmuşlar gayrı köyümün insanları
Bugünlere onlar da uyum mu sağlamış bilmem
Kalmamış küçüğe sevgi, büyüğe saygı
Bütün güzellikler gerilerde kalmış

Yalancılar, sevgisizler adam olmuş
Yaş da keser olmuşlar, baş da
Benim de badem ağaçlarımı kestiler bu baharda
Yüreğimi yaktılar, hayallerimi yıktılar
Gerçekten kimse acıyorum ona, yazıklar olsun…
Umarım bana yapılan çirkinlik başkalarına da yapılmasın, son bulsun.
Değişmiş havası, suyu, kuşu, kurdu.
Hatırlar mısınız
Bizim buralar eskiden hiç böyle mi olurdu
Şimdi köyümün dağlarında yetişen kekikler bile eskisi gibi kokmuyor
Kırmızı dudaklım leylekler yuvalarına bile dönmüyorlar
Hambat ovasının semalarından geçmiyorlar allı turnalar
Ak saçlarımızı eskisi gibi savurmuyor hırçın rüzgârlar
Yüreğimizde saklı kalmış güz gülleri
Yıkılmış omuzlarımıza yorgunluklar
Yüzümüzde asılı kalmış hüzünler var.
Yıllar ne de çabuk gelmiş geçmiş
Kabuk bağlamış içimizde çektiğimiz acılar
Yaşadıklarımız bir ömür törpüsü
Gönlümde çocukluğumdan kalmış yağmur kokusu
Çekilmez oluyormuş başı dumanlı sevdalar
Dayanılmaz oluyormuş türlü türlü acılar
Yaşayıp gidiyoruz yalan dünyada
İçimizde dolu bin bir pişmanlıklar

Şimdi yine bizim buralarda bir köy var
Ben bu köyde doğdum büyüdüm
Ekmeğini yedim, suyunu içtim, insanını sevdim
Hani Ferhat sevdiği için dağları delerdi ya
Ben de öyle vurdum kazmayı
Alın terimle çukur açtım toprağına sıra sıra
Türlü türlü meyve ağaçları diktim
İnanın bir başka sevdalıyım ben bu köye
Olmadı olmaz da zaten kimseye bir kötülüğüm
Bana mı öyle geliyor yoksa günden güne değişiyor mu köyüm
Hiç hoş şeyler olmuyor
Yüreğimde haince bir garip korku
Uzaklardan hüzün kokuyor gayrı bizim buralar…
Hâlbuki ne güzel umutlarla gelmiştim
Anladım ki olmayacak
Köyüm için gönlümde çok istediğim güzel konular
İçimde yıllar sonra ben bu köye neden geldim dedirten bunca sorular
Badem ağaçlarım gibi
Kırılmış umutlarım gayrı depreşir gönlümde pas tutmuş yaralar
Anladım ki, her insanın gizli bir sevmeyeni, bir düşmanı var
Her olay bir acı bırakıyor insana

Demek ki hayat yollarında bizler büyüyünce
Gönül yaralarımız da bizimle beraber büyüyormuş…
Babam öldü gitti, anam doksana merdiven dayadı
Neler dese, ne kadar da öpse fark edmiyor artık
Bugün annemizin öpücüğüyle geçmeyecek kadar derin
Gönlümüzdeki yaralar…