SEN DE GELMEDİN BABA

Ekinler ermiş, köye biçerdöverler gelmişti. Bir hafta içinde ovada ekin kalmadı, eve gelmedik. Dedim çiftçilik ne kadar kolaylaşmış yaz telaşı geldi geçiverdi derken. Pancar kazma zamanı gelmiş yeni makine getirmişler köye bir kaç tane. Tarladaki pancarı kazıyor, başını kesiyor, motorun arabasına yüklüyor, tarla sahibi bakıyor hiç çalışanı yok. O kadar kolay ki imrendim doğrusu. Ama teknoloji bizi tembelleştirdi, hastalık stres yükledi her yanımıza. Hayatı kolalaştırdığını sandığımız teknoloji bedenlerden, duygulardan ve sevgiden, neler alıp gittiğini bilmiyoruz. Hep kolaya kaçar olduk, eskiden dirgenlerle kazardık pancarı, öküz arabalarıyla taşırdık günlerce.

Bazen gecelerde hani uykun dağılır da, evin penceresinden gökyüzünü seyredersin dalgın gözlerinle.
Samanyolu yıldızlarını süpürürsün hiç farkında olmadan.
Hâlbuki tüm yıldızlar demet demet senin kucağındadır bilemezsin.
Sabah olur, uykusuz gözlerle çıkar gidersin, sokaklara, çarşılara.
Gün olur bir yerde, bir dost tanımıştır seni gözlerine bakar, sen arkanı döner görmezlikten gelirsin.
Oysa bir merhabadır senden beklediği, ya da küçük bir gülümseme.
Belki tanıdık güler yüzlü biriyle sımsıcak el sıkışması, birkaç dakika hal hatır sormak,  ya hatırlanmak istemiştir, ya da özlem duymuştur sana.                                                                                                                               

YAZACAKTIM SENİ TAHİR HAFIZ…
EYLÜL 2008 Bizlerden ayrılalı yıllar oldu özlemlerle dolu yüreğim.
Bir gün bile unutmadım seni.

3 Eylül 2011 günü Ankara’ya sünnet düğününe gittim. Düğün spor yazarları lokalin de imiş. Bir dost karşıladı beni yeride bulmama yardımcı oldu. Ankara’ya vardığımda saat üç falandı, düğün saat yedide başlayacaktı. Ankara’yı gezerim dedim biraz gezdikten sonra düğün evine gitmeye karar verdim. Metroya binerek yeni mahalledeki evlerine vardım. Orada Topal Osman amcanın oğlu subay olan şimdi emekli Zeki Komutanla karşıladım. Sağ olsun sever sayar beni bende severim kendisini. Hal hatır sorulduktan sonra “Abi dedi hadi ben seni bir yere götüreyim. Ben buraya gelmişken oraya da gidecektim beraber gidelim” dedi. Arabasına bindirdi biraz yol aldıktan sonra bir alışveriş merkezinin parkına girdik. Sonra yürüyen merdivenlerle üst kata çıktık, gezerken zeki komutan bir elektronik mağazasına girip kameralı bir cep telefonu satın alıp paket yaptırdı. Sonra giyim mağazasından bir tişört birde pontolan aldı. Paketlerle tekrar arabaya döndük yolda Zeki komutana sordum Zeki birine gidiyoruz ama kime dedim.

Dün yine dizildiniz sıra sıra askeri hava alanına
Kan kırmızı bayraklara sardılar da tabutlarınızı.
Dün yine yüreklerimizi dağladınız,

Zaman öyle geçiyor ki geçmişler anıya dönünce dalar giderim özlerim.
Canım yazmak ister tüm dostlarımı hasretimdir özlemimdir onlar benim.
Bazen yazdıklarımla yaşamak isterim bezende yaşamak istediklerimi yazarım bilgisayardaki sayfalarıma. BİZİM BURALARDAN.
Bana iz bırakanları daha çok anımsarım onlara özen gösterir yazarken kimseleri kırmadan üzmeden yazayım derim. Kalemin ucu her zaman aynı mürekkebi akıtmıyor.
Onun içinki bir gönül kırarım diye ödüm kopar.

Ağaç dikmek bu yazımı okuyunca amacın olsun.
İster düz ovaya ister köyümün bir yamacı olsun.
Seviyorsan insanları ne olur sen de dostum.
Gel gönüllere bir ağaç dik seninde dikili bir ağacın olsun.
Çünkü bir insan gönlü inan ki bin sevgi ağacı besliyor.

BİZİM BURALAR da toprağında dikili bir ağacın olsun.
Peygamberimiz bile, dünya bozulurken,
Elinde bir ağaç fidanın varsa, onu mutlaka toprağa dikin diyerek
Ağaca nasıl önem verdiğini söylemiş.
Evet, bir ağaç dik, ister ellerinle aç çukurunu, ister kürekle,
Sonra bir gün, bir ağaç daha dik,
İster gözlerinle sev onu ister yürekle.
Ağacın, ne ağacı olduğu önemli değil.
Yeter ki, bir ağaç dik, sonra bir ağaç daha, sonra bir ağaç daha.

İster, sürdür toprağını, ister sürdürme,
İster, dibini gübrele, capala istersen capalama.
Köyümüzde su bol, sen ister sula, ister sulama
Sularsan, hem ağaçların sevinir, hem sen.
Bahar gelince, sürgün dallarını, ister buda, ister budama,
Gövdesini, ister kireçle boya, ister boyama,
İstersen sen, bunların hiç birini yapma.
Yeter ki gel, sen bir ağaç dik,
İster ağustosun sıcağında, ister zemheri ayında,
İstersen ilkbahar, aylarında.
Ağaç dikmenin, şimdi zamanı yok, çünkü zaman değişti artık,
Fidan üretimi yapan kişiler, şimdi tüplü, yani torbalara dikiyorlar,
Naylon saksılarda,, binlerce ağaç fidanı yetiştirilmiş .
Seni bekliyor,, ne ağacı olduğu önemli değil, zaman önemli değil,
Haydi yarın bir ağaç,da sen dik.
Yorulmadan, üşenmeden, alın terin aksın kazdığın çukura,
Ellerin batsın, Kara toprağın çamuruna, gel yarın, bir ağaç dik.

GEL SEN AĞACI İNSAN GÖNLÜNE DİK BİZİM BURALARDAN

insan gönlüne, bir ağaç dik, bir ağaç daha dik,
Birkaç yıl sonra, büyüyen ağaçlardan, fışkıran filizler, büyüdükçe,
Ah çekme, pişman olma, keşke biraz daha dikseydim deme,
Günün bir zamanında gel, sen bu gün bu yazıyı okuduğunda,
Yarın bir ağaç dik, sonra bir ağaç daha dik,
Birde ne olur, sevgili dostum,
Her diktiğin ağaç, bir insan gönlüne olsun.
Çünkü insan gönlü, çok sevgi ağaçları besliyor,
Öyle geçer bir zamanki, hiç farkına bile, varamıyorsun.
O, İnsan gönlüne dikilen, sevgi ağaçları, filiz verdikçe,
Filizleri büyüyüp, dalları çiçek açıp, meyve verdikçe,
Bahar yağmurları, yapraklarından süzüldükçe,
Toprağa damla, damla, düştükçe, dostluklar, sevgiler çoğaldıkça,
İnsan, gönlüne diktiğin, o ağacından, insan nasıl, gurur duymaz ki.

Ne olur, gel sen bu gün, bir ağaç dik,
İster, bilgi sayarındaki sayfanla,
İstersen bir alo de, telefonunla aç, çukurunu.
İster mektupla, istersen bir selamla, istersen, sevdiğin birine el salla,
İstersen bir öpücükle, istersen, kucakla
Bağrına bas, onu, saclarını okşa
Ne olur bu gün, insan gönlüne olsun, bu defa, diktiğin ağaç.
İnan ki, pişman olmazsın.
Sonra bir daha dik,  bir daha dik,
Kucağında, fidanların, bitene kadar değil,
sevdiğin, önem verdiğin, insanların
Gönlünde, ağaçların, bitene kadar dik.
İnsan, gönlünde, sevgi ağaçları, bitene Kadar dik,
(Dünyada ömrün, bitene Kadar dik. )
Bir daha, sevgi ağacı dik, İnsan, günlüne dik, bir daha, bir daha.
İnan ki, pişman olmayacak sın,

İnsan gönlüne diktiğin o SEVGİ yüklü ağaçlardan.

Beylerli de evimiz bahçe arasında olduğundan,
bahar aylarının gelişini, kuş seslerinin çok değişik ötmelerinden anlardım.
Her kuşun, kendine göre söylediği, şarkıları vardı.
Dinlerken tüm dertlerimi unutuyordum.
Cıvıl, cıvıl, kuş seslerinin arasında uyanırdım.
Kara toprak damlı evimizden, çocukluk uykularımdan.
Caminin yanındaki kavak ağaçlarında, bambaşka bir müzik şöleni başlardı.
O cıvıltı seslerinin arasına, uzun zamandır seslerine hasret kaldığımız, leyleklerde katılırlardı.
Onların ötüşlerinden aldığım hüznü, tadı başka bir kuş sesinden alamazdım.

Bu günlerde nerelerdesin diye, sormayın bana.
Bir kaçamak yaptım köydeyim.
Kar yağmış dağlara, sokaklara.
Evlerinin ocaklarında ateşler yanmış, duman tütüyor bacalarından
Kömür kokuları sarmış sokaklarımızı, hava oldukça soğuk, bizim buralarda.